சிறுகதை: மாறுவது பணம்…

*                                                           *                                                                    *

“கைடுலைன் மதிப்புக்கு பதிவு பண்ணுவேன்” – செல்வராஜ்

“இங்க கைடுலைன் மதிப்பு சதுர அடிக்கு 750/-” – விவேக்

“அப்படின்னா, பதினெட்டு லட்சத்துக்கு பதிவு பண்ணலாம்”.

“அப்போ மீதி ஆறு லட்சம்?”

“அதை தனியா, பதிவுக்கு முன்னாடியே குடுத்திடுறேன்”

அந்த ஆறு லட்சம் அரசாங்க கணக்கில் வராது. செல்வராஜ் அந்த பணத்தை நியாயமாகவே சம்பாதித்திருந்தாலும் கூட, அது விவேக்கின் கருப்பு பணமாக மாறும்.

“இப்போ புரியுதா சார் என் பிரச்சினை? நான் முழுசா வெள்ளை பணமா வேணும்னு சொல்றேன், வர்றவங்க உங்களை மாதிரிதான் சொல்றாங்க. நீங்களாவது பரவாயில்லை. மத்தவங்க 12 லட்சம், 15 லட்சத்துக்கு பதிவு பண்ணலாமான்னு கேட்டாங்க”.

“இதுதானே நடைமுறை, தம்பி?” – அதுவரை விவேக்கை “சார்” என்று சொல்லிகொண்டிருந்த செல்வராஜ் “தம்பி” என்று விளித்தார்.

“இந்த மாதிரி சில நடைமுறைகளை மாத்தாமலே நாட்டுல ஊழல், லஞ்ச லாவண்யம் ஒழியணும்னு நினைக்கிறது எனக்கு நியாயமா தெரியலை சார். “

செல்வராஜ் மெளனமாக, சற்றே ஆழமாக விவேக்கை பார்த்தார். அவனது வாதத்தின் பிடி இறுக்கமானதாக தெரிந்தது. அவன் கேட்டான் – “சார், நீங்க சினிமா பார்க்கறது உண்டா? ஷங்கர் படங்கள் பார்த்திருக்கீங்களா?”

“ம்ம்..”

“பொதுவா நாம ஒரு இந்தியன் தாத்தாவோ, ஒரு நாள் முதல்வர் புகழேந்தி மாதிரி ஒருத்தரோ, ஒரு அந்நியனோ வந்து எல்லாத்தையும் சரி செய்யணும்னு நினைக்கிறோம். அப்படி ஒருவேளை யாரும் வந்தாலுமே, நாம மாறலைன்னா பெரிய மாற்றம் எதுவும் நடக்காது. இந்த பிளாட் விஷயத்துல, நாம நினைச்சா, நம்ம அளவில் ஒரு சின்ன மாற்றம் கொண்டு வர முடியும். யோசிச்சு சொல்லுங்க, சரின்னு பட்டா நாம மேற்கொண்டு செய்ய வேண்டியதை செய்யலாம்”.

சில நாட்களில் பதில் சொல்வதாகக் கூறி செல்வராஜ் விடை பெற்றார். விவேக்கின் தீவிர நிலைப்பாடு அவரை வெகுவாக ஆக்கிரமித்திருந்தது.

*                                                           *                                                                    *

செல்வராஜ் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருந்தார். விவேக்கின் மனை வாங்குவதில் திறந்த மனதுடன் முடிவு எடுக்க வேண்டும் என நினைத்துக் கொண்டார்.  நேர் வழியில் சம்பாதித்த பணம் என்பதால் அவருக்கு கருப்பு பணமாகத்தான் செலவழிக்க வேண்டுமென்ற அவசியம் இல்லை. ஆனால், விவேக்கின் மனையை பதினெட்டு லட்சத்திற்கு பதிவு செய்தால் கிட்டத்தட்ட ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் அரசாங்கத்திற்கு கட்டாமல் தவிர்க்கலாம். அது போக, குறைந்த விலைக்கு பதிவு செய்தால் அந்த பகுதியின் “கைடுலைன்” மதிப்புக்கு  பாதகம் ஏற்படாது.  இந்த உள்மன வாதங்கள், குறைந்த விலையில் பதிவு செய்து அரசாங்க கருவூலத்திற்கு செல்ல வேண்டிய கட்டணத்தை தனது சேமிப்பாக்குவதை  நியாயப்படுத்தின.

அதே வேளையில், சில கேள்விகளுக்கு பதில்களும் இல்லை – விற்பவனுக்கும் வாங்குபவனுக்கும் இடையில் அரசுக்கு இவ்வளவு கொடுத்தால் போதும் என்ற மனப்பான்மை சரிதானா?  கருப்பு பண வளர்ச்சியில் பங்கு கொண்டுவிட்டு, ‘நாயகன்’ பட பாணியில் “அவனை நிறுத்த சொல்லு, நான் நிறுத்துறேன்” என்று சொல்வது வெற்று சமாதானமல்லவா?  இப்படி யோசித்துக் கொண்டே உறங்கிப் போனார்.

*                                                           *                                                                    *

மறுநாள், தன் மகனிடம்  இது பற்றி பேசலாம் என்ற எண்ணத்துடன், “இன்னும் அவன் ஆபீசிலிருந்து வரலையா?” என்று மனைவியிடம் கேட்டார். “கம்பெனில ஏதோ பிரச்சினையாம். இன்னைக்கு வர லேட் ஆகும்னு சொன்னான்” என்றார் மனைவி.

சற்று நேரத்தில் சோர்வாக வீட்டிற்குள் நுழைந்தான் கபிலன் – செல்வராஜின் மகன். அவன் இரவு உணவு சாப்பிட்டு முடித்த பின், செல்வராஜ் முதலில் அலுவலக பிரச்சினை பற்றி பேசத்  தொடங்கினார்.

“கம்பெனில பிரச்சினைன்னு அம்மா சொன்னாங்க. சரி பண்ணிட்டியா?”
“ம்ம்.. நாலு பேரை வேலையை விட்டு அனுப்புற மாதிரி ஆகிடுச்சு. ஒரு பக்கம் கோபம், இன்னொரு பக்கம் வருத்தம்”.
“நாலு பேரா? அந்த அளவுக்கு என்ன பிரச்சினை?”

கபிலன் தனது தீவிர விசாரணையில் கண்டுபிடித்து இதுதான் – கிட்டத்தட்ட முப்பது சதவிகித வாடிக்கையாளர்களிடம் குறைந்த கட்டணம் வாங்கிக் கொண்டு, தரம் குறைந்த பாலிஷ் பூசியிருக்கிறார்கள். இந்த கட்டணத்தை  பில்லில் சேர்க்காமல் தனியாக வசூல் செய்திருக்கிறார்கள். இதனால், நிறுவனத்திற்கு  ஆறு மாதங்களில் சுமார் ஆறு லட்ச ரூபாய் வருமான இழப்பு ஏற்பட்டிருந்தது. இதற்கு காரணமான நான்கு மேற்பார்வையார்களை கபிலன் வேலையிலிருந்து நீக்கி விட்டான்.

நடந்த சம்பவங்களின் தொகுப்பை தந்தையிடம் சொல்லி முடித்த கபிலன், “அவங்க செஞ்ச துரோகம், மோசடியை நெனைச்சா கோபம் வருது. பணம் சேமிக்கிறோம்னு நெனைச்சு இப்படி கணக்குல வராத வேலைக்கு துணை போன கஸ்டமர்களை நெனைச்சா வருத்தமா இருக்கு. அவங்களுக்கு புரியல – இந்த மாதிரி ஒரு கம்பனிக்கு வர்ற நஷ்டம் அவங்களுக்குதான் பாதிப்பு ஏற்படுத்தும், பராமரிப்பு செலவு அதிகமாகும். ஒரு சின்ன தனியார் கம்பெனியிலேயே இவ்வளவு பணம் கணக்குல வராம புழங்கினால், இந்தியா முழுக்க எவ்வளவு கருப்பு பணம் புழங்கும்? நம்ம நாட்டுக்கு எதிரிகள் வெளியில இல்லை.”  என்று சீற்றம் கொண்டான்.

“உன் கோபத்தில் நியாயம் இருக்கிறது” என்பது போன்ற பார்வையுடன் செல்வராஜ் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார். விவேக்கின் மனை வாங்குவது பற்றி பேசவில்லை. தள்ளாடிக் கொண்டிருந்த தராசு முள்,  ஒரு ராணுவ வீரனின் நேர்த்தியோடு நேராக நின்றது போன்ற உணர்வு.

*                                                           *                                                                    *